IN MEMORIAM HENK DE RUITER

 

“Wij leven in een bos met oude bomen”

Dat kon wel een tegeltje zijn. Henk voegde er dan steeds vaker aan toe: “en af en toe valt er eentje om.”

Wat raken wij weer een prachtig mens en clublid kwijt. Eentje die je nog lang niet kon missen.

Wat een bijzonder persoon is Henk voor ons geweest in veel opzichten.

Verliefd was Henk ook. Op zijn Elly, op zijn kinderen, zijn kleinkinderen en familie, maar een beetje getrouwd met zijn Morgan.

Op 20 september overleden en op 28 september vond de crematie in Utrecht plaats. Bij aankomst werd Henk onthaald met een erehaag van vele Morgans. Achter Henk reed zijn eigen Morgan met zijn schoonzoon aan het stuur. Daar achter een MG met zijn allerbeste vriend Chris. Zowel de rouwauto als de beide sportwagens waren voorzien van een uniek rallyschild. Een indrukwekkende aankomst.

Wij  kennen Henk vanaf 2001 toen hij lid werd. Hij kwam met zijn Morgan +8  4.6ltr in Vierhouten trots voorrijden. Je kon hem van verre al horen. Even proefrijden met Henk. Zowel het beest in Henk als in de Morgan kwam los. Wat genieten en wat een pretogen onder die twee grijze borstels.

Vele ritten in binnen en buitenland heeft Henk mogen rijden. Ik herinner mij nog een koffiestop onderweg bij een klein kaasmakerijtje. Toen iedereen weer klaar was om te vertrekken deed de Morgan van Henk helemaal niets meer. Henk was duidelijk van slag. Als een Morgan zelfs niet meer kan toeteren, dan is er maar één ding: alle bagage eruit en onder dat plankje kijken of daar alles ok is. En jawel hoor de accu stond helemaal los en de accuklem was eraf. Wat een opluchting.

Hans de Vrieze en ik zijn buitengewoon blij en dankbaar dat Henk de door ons georganiseerde rit in de woestijn van het Midden Oosten van Nederland  heeft kunnen meerijden. Zijn allerlaatste rit.
En wat had hij een blij gezicht toen hij een tweede sorbet als toetje kreeg.

Tunnels en Henk.

Rijkswaterstaat hoeft nu minder tunnels op scheuren te controleren. Telkens als Henk met zijn Morgan door een tunnel reed moesten die twee dikke uitlaatpijpen even schoon geblazen worden.
Rijkswaterstaat had kennelijk een andere gedachte bij het woord scheuren.

Prachtig zo’n kwajongen van ruim in de tachtig.

Wij leven in een bos met oude bomen.

Sportief was Henk zeker. Denk aan de tafeltennis en de competitie waar Henk met zijn medespeler in dubbelde. Je moet je dit voorstellen. Denk aan een sporthal. Daar staan twee knapen van de tegenpartij in de seniorenklasse op hun tegenstanders te wachten. De deur gaat open en het lijken wel twee Muppets die daar verschijnen. Korte broek met twee melkflessen eronder. Misschien zo uit het bejaardencentrum weggelopen. Dat moet een makkie worden, zullen die knapen gedacht hebben. Binnen een half uur dropen zij dan af zonder maar één set te hebben kunnen winnen.

Wij leven in een bos met oude bomen en ……..

En dan de kunstwerken van Henk.
Henk was lid van de kunstkring Kunst en Kleurwerk.
In 1997 begonnen met een aparte aquareltechniek. Henk produceerde meesterwerken en maakte voor enkele van zijn Morganvrienden fabelachtige aquarellen van hun Morgans. Onze Morgan is in 2007 gemaakt. Tot in detail is alles te zien. Om stil van te worden. Ga googelen en jullie zullen verbaast staan wat er te zien valt over Henk en zijn kunst. Ik heb hem wel eens gevraagd waar ik de afdeling de Ruiter in het Rijksmuseum kon vinden.

Zo heeft Henk voor de regio Morganeering Mid Holland twee ontwerpen voor badges gemaakt. Unieke en zeldzame exemplaren zijn dat.

 

Wij leven in een bos met oude bomen en af en toe…

De laatste jaren hebben Henk en ik bijna wekelijks telefonisch contact gehad.
Telkens begon ik met een nieuwe openingszin. Even wachten en dan een schaterlach van jewelste.
Vanwege een ballonvaart van een paar weken geleden heb ik sinds kort de titel Markies van Hengelo tot Epe. Toen ik mij daarmee meldde gaf Henk aan dat hij daar niet mee wenste te spreken. Humor was een groot deel van ons leven. Altijd was er wat te kletsen en te beleven. Wat is dat een gemis.

Henk heb ik bij mijn laatste bezoek gezegd en gevraagd of het goed was dat ik een praatje en een in memoriam zou houden. Daar was hij oprecht blij mee. Ik heb getracht Henk in zoveel mogelijk facetten neer te zetten. Twee uur zou nog tekort zijn geweest voor zo’n interessante kerel als Henk.

Wij leven in een bos met oude bomen en af en toe valt er eentje om.

Dat het nu uitgerekend Henk moet zijn is een hele zware tegenvaller.

Nooit meer 34-RF-VG met Henk achter het stuur zal pijn doen.

Voor zijn kinderen, kleinkinderen en familie wensen wij dan ook namens allen heel veel sterkte.

En Henk: dank voor alles!! Wat heb jij ons veel gegeven.

Bob Landman